Dong bang shin ki....

วง PoP ของเกาหลี....ที่ PoP ที่สุด

東方神起
จะมีใครสักกี่คนที่รักการร้องเพลงจนกระทั้งต้องหนีออกจากบ้าน
จะมีใครสักกี่คนที่ไม่ท้อแท้แม้ตัวเองจะต้องอดอยาก

จะมีใครสักกี่คนที่สู้ต่อไปแม้ต้องขายเลือดของตัวเอง

จะมีใครสักกี่คนที่หิวแทบขาดใจจนต้องคุ้ยขนมในถังขยะมากิน

จะมีใครสักที่คนที่อดอยากจนต้องรับประทานของเหลวบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เหลือเพื่อจะได้มีแรงในการฝึกฝน

จะมีใครสักกี่คนที่ทิ้งอนาคตของตนเองเพื่อนค้นคว้าอาชีพที่เป็นมายา

จะมีใครสักกี่คนที่ต้องเดินกลับบ้านถึงสามชั่วโมง โดยไม่ได้พัก

จะมีใครสักกี่คนที่มีชีวิตแบบนี้แล้วยังสู้ต่อไป

จะมีไหมนอกจากผู้ชายที่ชื่อ KimJaejoong

จะมีใครสักกี่คนที่สละสัญชาติอเมริกาเพื่อมาเป็นนักร้อง

จะมีใครสักกี่คนที่ครอบครัวแตกแยกทำให้ตัวเองต้องต่อสู้กับสิ่งต่างๆเพียงลำพัง

แต่ก็ยังดิ้นรนสู้ต่อไป

จะมีใครสักกี่คนที่มีชีวิตมาแต่ไม่ได้รับความอบอุ่นจากครอบครัว

จะมีใครสักกี่คนที่ถึงแม้จะรักน้องขนาดไหน...แต่กลับต้องจากคนที่รักมาเพื่อความฝัน

จะมีใครสักกี่คนที่ทำแบบนั้นเพื่อหาเงินให้น้องได้อยู่อย่างสุขสบาย

จะมีใครสักกี่คนที่เสียสละแบบนี้ จะมีใครไหมนอกจากผู้ชายที่ชื่อ Park Yuchun
จะมีใครสักกี่คนที่ฝึกฝนตัวเองตั้งแต่ตอนประถมชั้นที่หนึ่ง

จะมีใครสักกี่คนที่แม้แต่ตอนนอนก็ยังคงตรากตรำฝึกฝนต่อไป

จะมีใครสักกี่คนที่ต้องเดินทางไปมาระหว่างบ้านกับบริษัทเป็นเวลาไม่น้อยกว่าสาม

ชั่วโมงต่อวัน เพื่อฝึกฝน
จะมีใครสักกี่คนที่ต้องทนนอนหนาวอยูที่สถานีรถไฟ เพราะไม่มีที่จะนอน
จะมีใครสักกี่คนที่สละเวลาตอนนอนมานั่งอัพเรื่องต่างๆใน Email
ทั้งที่ตอนนั้นเรี่ยวแรงต่างๆก็แทบจะไม่เหลือ
จะมีใครสักกี่คนที่แม้ตัวเองจะเจ็บปวดแต่ก็ไม่แสดงอาการให้Cassiopeiaเห็น เพื่อให้Cassiopeiaสบายใจ
จะมีใครสักกี่คนที่คอยดูแลคนอื่นแม้แต่ตอนที่ตัวเองไม่สบาย
จะมีใครสักกี่คนที่เป็นแบบนี้ จะมีใครไหมนอกจากผู้ชายที่ชื่อ Jung Yunho
จะมีใครสักกี่คนที่ต้องอดทนรอเวลาที่เสียงแตกถึงหกปี
จะมีใครสักกี่คนที่ต้องทนรอถึงขนาดนั้นเพื่อจะได้ร้องเพลง
จะมีใครสักกี่คนที่คนอื่นเห็นว่ามีความสุขแต่ที่จริงในใจกลับมีปัญหามากมาย
จะมีใครสักกี่คนที่ต้องทนทุกข์เพราะพิษไข้
แต่กลับดิ้นรนทุกวิถีทางเพื่อขึ้นแสดงให้Cassiopeiaได้เห็นว่าตัวเองไม่เป็นอะไร
จะมีใครสักกี่คนที่มีรอยยิ้มที่สดใสแม้ตอนนั้นตัวเองจะไม่มีแรงแม้แต่จะหายใจ
จะมีใครสักกี่คนที่คอยสร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้คนอื่น
ทั้งที่ตัวเองก็ต้องการ
จะมีใครสักกี่คนที่แม้ตอนนั้นจะเจ็บจนอยากร้องไห้

แต่ก็ต้องซ่อนความเสียใจเอาไว้

จะมีใครสักกี่คนที่อดทนถึงขนาดนี้ จะมีใครไหมนอกจากผู้ชายที่ชื่อ Kim
Junsu
จะมีใครสักกี่คนที่ต้องขึ้นร้องเพลงสิบสี่เพลงแล้วมานั่งอ่านหนังสือสอบต่อ
จะมีใครสักกี่คนที่หลังจากขึ้นคอนเสิร์ตแทนที่จะพักผ่อนแต่กลับต้องเอาเวลามาทำรายงาน
จะมีใครสักกี่คนที่เหนื่อยสายตัวแทบขาดแต่กลับต้องกระสับกระสนไปโรงเรียน
จะมีใครสักกี่คนแทนที่จะกินข้าวแต่กลับต้องมานั่งอ่านหนังสือ
จะมีใครสักกี่คนที่ไม่มีเวลาแม้แต่จะหายใจแต่กลับต้องมานั่งอัพเรื่องราวใน
Email
จะมีใครสักกี่คนที่ถูกคนรอบข้างปฏิบัติในทางลบ
แต่กลับยังอดทนและมีรอยยิ้มเสมอ
จะมีใครสักกี่คนที่ในงานแถลงข่าวต้องทนนั่งยองๆเพราะไม่มีเก้าอี้
แต่ก็ยังคงไม่ปริปากบ่นสักคำ
จะมีใครสักกี่คนที่ถูกคนอื่นเห็นว่าเป็นส่วนเกิน
แต่ก็ยังคงยิ้มได้เสมอ
จะมีใครสักกี่คนที่ใสซื่อบริสุทธิ์แบบนั้น
จะมีใครไหมนอกจากผู้ชายที่ชื่อ Chim
Changmin
. . . จะมีศิลปินวงไหนที่ต้องซ่อนความเสียใจไว้ภายใต้รอยยิ้มอันสดใส
จะมีศิลปินวงไหนที่เหนื่อยแทบขาดใจแต่กลับต้องมานั่งอัพเรื่องราวใน Email
เพื่อให้Cassiopeiaได้มีรอยยิ้ม
จะมีศิลปินวงไหนที่ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็ต้องสละเวลากินข้าวและผักผ่อน
มาตอบข้อความUFO ของเหล่า Cassiopeia
จะมีศิลปินวงไหนที่ถึงแม้ต้องจากบ้านของตัวเอง....แต่ก็ยังมีรอยยิ้มให้Cassiopeiaได้เสมอ
จะมีศิลปินวงไหนที่แม้ต้องจากประเทศของตัวเอง แต่ก็ยังคงใส่ใจกับแคสตลอดเวลา
และจะมีศิลปินวงไหนที่รักและดูแลCassiopeiaถึงขนาดนี้
จะมีอีกไหมนอกจาก “ดงบังชินกิ”
. . . .จะมีใครที่ไหนคอยดูแลเทพเจ้า
จะมีใครที่ไหนคอยเป็นกำลังใจให้เทพเจ้า
จะมีใครที่ไหนที่คอยเป็นห่วงเทพเจ้า
จะมีใครที่ไหนที่คอยปกป้องเทพเจ้า
จะมีใครที่ไหนรับฟังความทุกข์ของเทพเจ้า
จะมีใครที่ไหนคอยเช็ดนํ้าตาของเทพเจ้า
จะมีใครที่ไหนที่รักและเป็นที่รักของเทพเจ้า ถ้าไม่ใช่ “Cassiopeia”
. . . . จนถึงวันนี้ชั้นสามารถพูดได้เลยว่า“ดงบังชินกิ”คือสิ่งที่สำคัญสำหรับชั้น และ”Cassiopeia” ก็เป็นสิ่งที่สำคัญสำหรับชั้นเช่นกัน
ขอบคุณ”Cassiopeia” ขอบคุณที่ทำให้ชั้นได้รู้จักพลังนั้น
และขอบคุณที่ทำให้ชั้นได้รักเทพเจ้า “ดงบังชินกิ”

                                  น.ส.ปราลี  จาดเนือง ม.5/8 เลขที่ 19